„Prawdziwa światłość, która oświeca każdego człowieka, przyszła na świat. Na świecie był i świat przezeń powstał, lecz świat go nie poznał. Do swej własności przyszedł, ale swoi go nie przyjęli.”
Ewangelia Jana 1: 9-11
„Ja, Pan, powołałem cię w sprawiedliwości i ująłem cię za rękę, strzegę cię i uczynię cię pośrednikiem przymierza z ludem, światłością dla narodów, abyś otworzył ślepym oczy, wyprowadził więźniów z zamknięcia, z więzienia tych, którzy siedzą w ciemności.” Księga Izajasza 42: 6-7
Jezus jest nazwany światłością świata. Jeśli chcesz widzieć rzeczy takimi, jakimi one rzeczywiście są musisz spojrzeć na nie tak jak widzi je Bóg. Żeby tak patrzeć na świat, oczami Boga, trzeba zaprosić Jezusa do swojego serca i wiedzieć jaka jest jego ocena rzeczywistości. Skąd mamy to wiedzieć? Bóg zapisał (objawił) wszystko, co chciałby, abyśmy wiedzieli w Piśmie Świętym – Biblii – najbardziej wyjątkowa książka na świecie.
Co sprawia, że Biblia jest wyjątkowa?
Choć została napisana przez ludzi, ostatecznym jej autorem jest sam Wszechmogący Bóg. To twierdzenie nie zostało wymyślone przez chrześcijan, ale jest twierdzeniem, które wypowiada sama Biblia: „Ale Słowo Pana trwa na wieki. A jest to Słowo, które wam zostało zwiastowane.” (1 List Piotra 1,25). „Całe Pismo przez Boga jest natchnione i pożyteczne do nauki, do wykrywania błędów, do poprawy, do wychowywania w sprawiedliwości,” (2 List do Tymoteusza 3, 16). „Albowiem proroctwo nie przychodziło nigdy z woli ludzkiej, lecz wypowiadali je ludzie Boży, natchnieni Duchem Świętym.” (2 List Piotra 1, 21).
Jedną z różnic między Biblią a innymi książkami jest jedność Biblii – jest to historia Bożego planu zbawienia ludzkości. Jest to zbawienie przez osobę Jezusa Chrystusa. Potwierdził to sam Jezus, mówiąc, że jest On tematem całej Biblii. „Badacie Pisma, bo sądzicie, że macie w nich żywot wieczny; a one składają świadectwo o mnie; (…) Gdybyście bowiem wierzyli Mojżeszowi, wierzylibyście i mnie. O mnie bowiem on napisał. A jeśli jego pismom nie wierzycie, jakże uwierzycie moim słowom?” (Ewangelia Jana 5, 39 i 46-47)
„I począwszy od Mojżesza poprzez wszystkich proroków wykładał im, co o nim było napisane we wszystkich Pismach.” (Ewangelia Łukasza 24, 27)
Biblia była pisana przez okres 1500 lat, przez ponad czterdziestu różnych autorów, w trzech różnych językach: hebrajskim, aramejskim i greckim. Była spisywana na pustyni, w pałacach królewskich, w więzieniu, na zesłaniu. Powstawała na trzech kontynentach: w Azji, Afryce i Europie i w różnych kulturach: hebrajskiej, egipskiej, babilońskiej, perskiej czy rzymskiej.
Autorzy ksiąg Biblii pochodzili z różnych środowisk, począwszy od Mojżesza, który wychowywał się na dworze faraona i Jozuego – dowódcy wojskowego, poprzez Dawida, który był pasterzem, żołnierzem i królem, króla Salomona i Nehemiasza – królewskiego podczaszego, po Pawła – uczonego w piśmie i agenta służb specjalnych, lekarza – Łukasza oraz Piotra, który był… rybakiem.
A jednak Biblia jest jednością i istnieje całkowita harmonia, która nie może być wyjaśniona przez przypadek czy zmowę. Jedność Biblii jest potężnym argumentem przemawiającym za jej natchnieniem przez Boga.
Innymi argumentami są dowody historyczne, archeologiczne oraz świadectwo przemienionego życia chrześcijan na przestrzeni wieków.
„Biblia wznosi się swoją treścią wysoko ponad wszelką wcześniejszą religijną literaturę. W bezpośredniej prostocie swojego orędzia i powszechności swojego apelu do ludzi wszystkich czasów i krajów, wznosi się także wyraźnie ponad wszelką literaturę, która pojawiła się po niej” Archeolog, W. F. Allbright, „The Christian Century”, 1959)
„Biblia jest wyjątkowa. Jest unikalna. Żadna inna książka nie ma takich „listów uwierzytelniających”, żadna inna książka nie nadaje się nawet do porównywania.” (Josh McDowell, Don Stewart, „Odpowiedzi na Trudne Pytania”, 1988)
„Anglia ma dwie książki: Biblię i Szekspira. Anglia stworzyła Szekspira, lecz Biblia stworzyła Anglię” (Wiktor Hugo, cyt. za Mead, Encyklopedia of Religous Quatations, s. 49).
„Język Biblii, opisujący akt stworzenia, jest prosty, ale jednocześnie głęboki. Może być zrozumiały przez dziecko pasterza, żyjącego na Bliskim Wschodzie, ale też przemawiać do największego uczonego. Ten prosty i zarazem głęboki język jest kolejnym świadectwem, że jego autorem jest wszechwiedzący Bóg.” (Mieczysław Pajewski, „Co to jest naukowy kreacjonizm?”, Warszawa, 2013, Tom I, s. 23).
Źródło:
książka – Josh McDowell, Don Stewart, „Odpowiedzi na Trudne Pytania”, Kraków, 1988
książka – Mieczysław Pajewski, „Co to jest naukowy kreacjonizm?”, Warszawa, 2013
Zadanie na dziś: 
Zapal świeczkę (koniecznie w obecności osoby dorosłej!) i przybliż ją do ściany tak, żeby na ścianie był widoczny jej cień. Czy zauważyłeś, że płomień nie rzuca cienia? Jezus jest światłością a w światłości nie ma cienia – ciemności.
„Bóg jest światłością, a nie ma w nim żadnej ciemności.” 1 List Jana 1: 5b
Anna Kopeć
